आसुरी संपत्तीतील चौथा दोष आहे 'अभिमान'. ईश्वराची वाणी असणारे वेदवचन सर्व जगाला मान्य आहे, त्यातून ज्याचे प्रतिपादन केले जाते तो परमेश्वर सर्वांना पूज्य आहे. या सर्वसंमत सिद्धांतांचा नुसता उच्चार जरी कोणी केला तरी ज्याला ते सहन होत नाही; व त्या दयाळू ईश्वराविषयी मत्सर वाटून त्या 'ईश्वरालाही मी खाऊन टाकीन', असे निरर्थक उद्गार प्रौढीने जो काढतो, तो अभिमानाचे मूर्तिमंत रूपच जाणावे. अशा वागण्याने तो आपला आधारच गमावून घात करून घेतो.
एकदा एका टिटवीने समुद्राच्या जवळ अंडे घातले होते. पाण्याच्या लाटेने ते अंडे समुद्रात गडप झाले. तेव्हा समुद्रावर चिडलेल्या त्या टिटवीने चोचीने समुद्राचे पाणी आटवून टाकण्याचा निश्चय केला. आता ही केवळ अशक्य गोष्ट तिच्याने कधीतरी साध्य होईल का? फुकट शीणच पदरी पडणार व ऊर फुटून जीव जाणार. त्याप्रमाणे वृथा अभिमानाच्या भरात, त्या कनवाळू व सर्वांचे पालन करणा-या परमेश्वराचे नावही काढलेले ज्याला खपत नाही, तो स्वैराचारी व उन्मत्त मनुष्य प्रतिष्ठेच्या भरात फुगलेल्या गळवाप्रमाणे नेहमी ठणकत व ठुसठुसत राहातो. अशा वर्तनाने तो रौरव नरकाच्या मार्गालाच लागलेला आहे, हे स्पष्ट समजावे.
(कृपया ही पोस्ट आपल्या फेसबुक वॉलवर तसेच व्हॉट्सप ग्रूप्सवर आवर्जून शेयर करावी ही विनंती. अशा पोस्ट्स नियमित वाचण्यासाठी कृपया हे पेज लाईक करावे.
https://m.facebook.com/sadgurubodh/
http://sadgurubodh.blogspot.in )
0 comments:
Post a Comment