*॥ अमृतबोध ॥* *१० एप्रिल २०१७* *॥ हरिपाठ मंजिरी - ११५ ॥*

सद्गुरु श्री ज्ञानेश्वर माउली सांगतात की, साधुबोध झाल्यानंतर साधकाने अभ्यास करायचा असतो. तो अभ्यास जेव्हा समाप्त होतो, तेव्हा अनुभवही ठायीच मुरून जातो. हे नीट समजण्यासाठी प.पू.श्री.मामासाहेब देशपांडे महाराज एक सुंदर उदाहरण देतात. आपल्याकडे पित्तासाठी मोरावळा बनवला जातो. हा मोरावळा केव्हा तयार होतो? जेव्हा साखर आवळ्यात व आवळ्याचा रस साखरेत एकजीव होतो, तेव्हाच मोरावळा बनतो. त्या स्थितीत आवळा निराळा व साखर निराळी राहात नाही, म्हणूनच तेथे 'मोरावळा' हा स्वतंत्रच नवीन शब्द तयार होतो. तसे, साधूंनी बोध केलेला साधक अभ्यास करता करता त्या बोधाशी एकजीवच होऊन जातो.
पण सद्गुरु श्री माउलींना हेही बरोबर वाटत नाही, म्हणून ते त्या पुढची स्थिती अभंगाच्या दुस-या चरणात, कापराचे उदाहरण घेऊन सांगतात. त्या चरणाचा प.पू.श्री.मामांनी सांगितलेला विलक्षण अर्थ आपण उद्या पाहू.
(कृपया ही पोस्ट आपल्या फेसबुक वॉलवर तसेच व्हॉट्सप ग्रूप्सवर आवर्जून शेयर करावी ही विनंती. अशा पोस्ट्स नियमित वाचण्यासाठी कृपया हे पेज लाईक करावे.
https://m.facebook.com/sadgurubodh/
http://sadgurubodh.blogspot.in )