॥ अमृतबोध ॥ १७ जुलै २०१६

१७ जुलै २०१६

परमार्थ आणि प्रपंच या बाह्यत: ओळखू येणा-या गोष्टी नाहीत. त्या तर आपल्या अंत:करणातील वृत्तींचे प्रतीक आहेत. टिळे माळा घालणे म्हणजे परमार्थ नाही आणि सतत पोरांबाळांच्यात रमणे म्हणजेच प्रपंच असेही नाही. शरीराने काहीही असो मनाने कशात किती गुंतलेपण आहे त्यावरून एखाद्याच्या प्रपंच परमार्थाची ओळख होते.
प. पू. श्री. मामासाहेब देशपांडे महाराज यातला नेमका फरक एका सुंदर उदाहरणाने स्पष्ट करतात की, तेलात तळायला टाकलेली पुरी हळूहळू फुगून त्याच तेलावर तरंगू लागते, तसे जो पूर्वी प्रपंचात रमलेला होता तोच मनुष्य श्रीसद्गुरूंनी दिलेली साधना करता करता हळूहळू त्याच प्रपंचातून पूर्ण बाहेर येऊन परमार्थातील शाश्वत आनंदाचा अनुभव घेऊ लागतो. तो प्रपंचात दिसला तरी त्याच्या आत प्रपंच आता राहिलेला नसतो.
( कृपया ही इमेज आपल्या फेसबुक वॉलवर तसेच व्हॉट्सप ग्रूप्सवर आवर्जून शेयर करावी ही विनंती. अशा पोस्ट्स नियमित वाचण्यासाठी कृपया हे पेज लाईक करावे.
https://m.facebook.com/sadgurubodh/
http://sadgurubodh.blogspot.in )