*॥ अमृतबोध ॥* *१० मे २०१७* *॥ हरिपाठ मंजिरी - १४५ ॥*

सद्गुरु श्री माउली म्हणतात की, ज्याचे पूर्वसुकृत उदयाला येते, त्यालाच संतसंगतीची आस लागते व दैवयोगाने संतांची संगतीही लाभते.
पण आता महत्त्वाचा प्रश्न येतो, खरे संत ओळखायचे कसे? कारण संत हेही दिसायला आपल्याचसारखे असतात. वागतात बोलतातही सामान्यांसारखेच. शिवाय कसलाही बडेजाव करीत नाहीत, मग त्यांना ओळखणार तरी कसे? त्यातच हा काळ असा आहे की यात भोंदूंचाच भरणा जास्त आहे. ही अडचण लक्षात घेऊन प.पू.श्री.मामासाहेब देशपांडे महाराज या अभंगाच्या विवरणात, सद्गुरु श्री माउलींनी श्रीज्ञानेश्वरीच्या नवव्या अध्यायात सांगितलेली महात्म्यांची लक्षणे मुद्दामच सविस्तर समजावून सांगतात. आपणही त्या विवरणाचा आता अभ्यास करूया.
श्रीभगवंत अर्जुनाला दैवी सामर्थ्याने संपन्न असलेल्या महात्म्यांची वैशिष्ट्ये सांगताहेत.
ते म्हणतात, "महात्म्यांचे मन हे अत्यंत निर्मळ असते. त्यांच्या मनात कसलेच कपट किंचितही नसते. अशा निर्मळ चित्तात मी क्षेत्रसंन्याशाप्रमाणे कायमचा वस्ती करून असतो." क्षेत्रसंन्यासी म्हणजे जो मरेपर्यंत त्या क्षेत्राची सीमा ओलांडून बाहेर जात नाही तो. तसे हे दुर्लभ श्रीभगवंत त्या महात्म्याच्या चोख अंत:करणाची सीमा ओलांडत नाहीत. म्हणजेच त्यांच्या मनातून क्षणभरही बाहेर जात नाहीत. हे त्या महात्म्यांचे फार मोठे गुणवैशिष्ट्यच म्हणायला हवे. एरवी या भगवंतांचे अवघ्या एका क्षणासाठीही दर्शन जिथे जन्मजन्मांतरीच्या कष्टांशिवाय होत नाही; ते भगवंत या महात्म्यांच्या चित्तात अखंड विराजमान असतात, यातच त्या महात्म्यांचे महात्मेपण दिसून येते.
(कृपया ही पोस्ट आपल्या फेसबुक वॉलवर तसेच व्हॉट्सप ग्रूप्सवर आवर्जून शेयर करावी ही विनंती. अशा पोस्ट्स नियमित वाचण्यासाठी कृपया हे पेज लाईक करावे.
https://m.facebook.com/sadgurubodh/
http://sadgurubodh.blogspot.in )