॥ अमृतबोध ॥ १८ सप्टेंबर २०१६

कर्म तीन प्रकारचे असते; संचित, प्रारब्ध आणि क्रियमाण. संचित म्हणजे बँक बॅलन्स, त्यात भर पडते, पण त्याला हात लावता येत नसतो. प्रारब्ध म्हणजे खर्चासाठी काढलेली रक्कम, तिचा खर्च होणारच असतो काहीही झाले तरी. आणि या खर्चाच्या रकमेतून जे नवीन तयार होते ते क्रियमाण. या तिन्हीतले प्रारब्ध हे या जन्मात सुख-दु:खांच्या रूपाने भोगून संपते तर क्रियमाणातून संचितात भर पडत राहते.
एवीतेवी प्रारब्ध जर आपल्याला भोगायचेच आहे, त्यात कोणालाच सुटका नाही; तर मग ते तरी शांतपणे, चित्ताची चलबिचल होऊ न देता भोगून संपवून टाकावे, असा मोलाचा सल्ला प. पू. श्री. मामासाहेब देशपांडे महाराज देतात. प्रारब्ध भोगताना जर चित्त शांत राहिले व त्याचवेळी नामस्मरणही होत राहिले तर नवीन क्रियमाण होण्याची प्रक्रिया मंदावते आणि हेच आपल्यासाठी फार फायद्याचे असते. चलबिचल वाढली की उगीचच चुकीचे वागले जाऊन कर्मात फुकटच आणखी भर पडते. हे होऊ नये म्हणून नामस्मरणाची सवय प्रयत्नपूर्वक लावून घेणे फार महत्त्वाचे आहे !
(कृपया ही इमेज आपल्या फेसबुक वॉलवर तसेच व्हॉट्सप ग्रूप्सवर आवर्जून शेयर करावी ही विनंती. अशा पोस्ट्स नियमित वाचण्यासाठी कृपया हे पेज लाईक करावे.
https://m.facebook.com/sadgurubodh/
http://sadgurubodh.blogspot.in )