॥ अमृतबोध ॥ ४ नोव्हेंबर २०१६

भगवान श्री माउली म्हणतात की, " जीवाची कर्मसाम्यदशा आली की श्रीसद्गुरूंची आपोआप भेट होऊन त्याच्यावर कृपा होते. " हा ' कर्मसाम्य ' शब्द विशेष अर्थपूर्ण असून माउलींचीच स्वतंत्र निर्मिती आहे.
कर्मसाम्य शब्दाचा ब-याचवेळा लोक, पाप-पुण्याची समानता असा अर्थ करतात, तो बरोबर नाही. या माउलींच्या शब्दाचे नेमके रहस्य प. पू. श्री. मामासाहेब देशपांडे महाराज सांगतात की, " प्रपंचाच्या कर्मांचा जोर संपून परमार्थाच्या पुण्यकर्मांचा जोर वाढणे यालाच ' कर्मसाम्यदशा ' म्हटले जाते. "
या जगात प्रत्येक गोष्ट कर्मांवरच अवलंबून अाहे. प्रपंच करण्याची वृत्ती असो किंवा परमार्थ करण्याची; दोन्ही पूर्वकर्मांवरच अवलंबून असतात. म्हणून प्रपंच करण्याची म्हणजेच पुन्हा या मायेत गुंतण्याचीच प्रवृत्ती देणा-या कर्मांचा जोर कमी होऊन; आपण परमार्थ करावा, संतांच्या, सज्जनांच्या संगतीत राहावे, श्रीभगवंतांचे नाम घ्यावे, दर्शन घ्यावे, सेवा करावी; अशा प्रकारच्या वृत्तींचे तरंग वारंवार मनात उठू लागतात. त्यानुसार मग खरोखरीच तशी पुण्यकर्मे आपल्या हातून निरपेक्षपणे होऊ लागतात. कधी एकदा त्या दयाघन श्रीगुरूंची भेट होते आणि मी त्यांच्या सर्वार्थदायक श्रीचरणीं कडकडून मिठी घालतोय, अशी चित्ताची व्याकुळता आपोअापच होऊ लागते; नकळतच डोळे भरून येतात व श्रीभगवंतांविषयी अनावर प्रेम हृदयात दाटून येते. पूर्वी हिरिरीने करत होतो त्या रोजच्या व्यवहारात आता रस न राहिल्याने मनाची चलबिचल होऊ लागते व नाम घेतल्याने, संतांचे ग्रंथ वाचल्याने मात्र ते शांत होते. अशा प्रकारची परमार्थाला अनुकूल ठरणारी अंत:करणाची स्थिती म्हणजेच कर्मसाम्यदशा होय. ही दशा आल्याशिवाय श्रीगुरूंची कृपा लाभत नाही व त्यामुळे खरा परमार्थही सुरू होत नाही. ही कर्मसाम्यतेची स्थिती आली तरीही पुढे कृपा होण्यासाठी शुद्धपुण्याची नितांत आवश्यकता असतेच व ते शुद्धपुण्य सतत वाढवणे, हेच त्यावेळी आपले प्रधान कर्तव्यही ठरते !!
(कृपया ही इमेज आपल्या फेसबुक वॉलवर तसेच व्हॉट्सप ग्रूप्सवर आवर्जून शेयर करावी ही विनंती. अशा पोस्ट्स नियमित वाचण्यासाठी कृपया हे पेज लाईक करावे.
https://m.facebook.com/sadgurubodh/
http://sadgurubodh.blogspot.in )